بالای سی سال آزگار تصور میکردم آدم گه و مزخرفی هستم... در حالی که خیلی هم آدم خوب و گوگولی و نازنینی بودم...

بعدها حقیقت رو فهمیدم...

اما این روزها کشف جدیدی کردم... آدم مزخرفی هستم... پَست و جنس خراب و گه! و این دفعه حقیقته و هرچند شیرین نیست... 

هیچ تضادی بین این تصورات نیست.... سالها خودم رو آدم بدی تصور میکردم فقط برای اینکه بد بودن واقعی م رو بتونم قایم کنم...

حالا خودم رو خوب میشناسم... یه آدم... یه آدم که به طرزی بسیار معمولی بده! هم بد و هم خوب.... هیچ برتریی هرچند نسبی بر کسی نداره....

منم مثل همه... به همون گهی! خیلی هم خوبه!