عید و نوروز بهانه ست...
همه دلشون میخواد یه جور دیگه بشه همه چیز....
من دلم نمیخواد.... نه که دلم نخواد... دلم چیزی رو نمیخواد کلا... دلم ساکته... خیلی ساکته... انقدر ساکته که گاهی میرم یواشکی گوش میکنم ببینم صدای نفسهاش میاد یا نه.....
دقیقا همین الان! تصمیم گرفتم یه کمی دلم رو بیدارش کنم....
دل من! دل قشنگ من.... دل نازنین من.... بیدار شو.... نمیگم خواب بده ها.... بیدار شو... ببین بهار اومده... ببین درختها جوونه زدن... ببین زمستون خوشگل داره خداحافظی میکنه.... ببین که یه بهانه ی خوب وجود داره....
پاشو... بیا یه تغییرات کوچولویی توی زندگی بدیم....
این باعث میشه که انگیزه پیدا کنی برای ادامه دادن.... شاید یادت بره چقدر بزرگ شدی... و چقدر بزرگ شدن چیز مرخرف و چرتیه...
دیگه دیدن اسباب بازی من رو به شوق نمیاره.... خوراکی های خوشمزه.... تاب و سرسره ... آدمهای جالب....
هیچ آدمی برام جالب نیست... هیچ آدمی خیلی مهم نیست.... هیچ آدمی توجه من رو به خودش جلب نمیکنه... و دلم خوابیده و نمیخواد توجه هیچ آدمی رو به من جلب کنه!
پاشو دلکم....
پاشو بهاره ... شاید به این بهانه بشه زندگی رو جای قشنگتری کرد....
پاشو تو رو خدا....