هنوز هم وبلاگ قبلیم رو بیشتر دوست دارم. خیلی.
اسمش رو. مطالبش رو. ولی من به قوقی نزدیکترم. بیشتر خودمم. چرا خودم رو دوست نداشته باشم.
هرچی بیشتر به از دست دادن چند روز ناپایدار فکر میکنم و هراس برم میداره بیشتر میفهمم که خودم نیستم که اگه بودم ترسی نداشتم.
بذار پس کنده بشم و همین خودم بمونم.
یه روز از بیشعوری خودم نوشته بودم. خودخواه هم هستم.
دارم یواش یواش از یه عده دور میشم. موندم این از خودخواهیمه یا وجودم تغییر کرده و توی قالبهای قبلی جا نمیگیره؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر