به آنی قول داده بودم که ننویسم

ببخش آنی دوست داشتنی من. ببخش. 

دارم مرده میشم. مجبورم به نوشتن. به حس زنده بودن. 

همه ی وجودم فریاده. میبینی منو؟ تیز شدم رو به آسمون و همه ی دردهای بشریت رو فریاد میزنم

بگذار که خائنانه زندگی کنم

که همه محکومیم به بودن