خیلی یهویی فهمیدم کسی وجود نداره که من براش نامه بنویسم....
روزهایی بود در قدیم... بیست سال پیش .... که همه ش نامه مینوشتم.... به دوستام.... و یکی از دوستام بود که هفته ای دو تا نامه بهم مینوشتیم... هردو آرزوی نویسنده شدن داشتیم...
من نوشته های اونو دوست داشتم و اون نوشته های منو....
چه بلایی سرمون اومد؟
یه موقع نشستم و نامه هامون رو پاکنویس کردم توی یک دفتر دویست برگ.....
چه کاری بود حالا!!!!
اما الان دلم میخواست کسی بود که براش نامه بنویسم....
برای یه آدم واقعی...
نامه های واقعی.... (اصراری به کاغذی بودنشون ندارم)
.
الان دلم نامه نگاری میخواد...
کسی که بتونم از همه چی براش بگم....
شاید باید یه وبلاگ باز کنم و توش نامه بنویسم ؟
روزهایی بود در قدیم... بیست سال پیش .... که همه ش نامه مینوشتم.... به دوستام.... و یکی از دوستام بود که هفته ای دو تا نامه بهم مینوشتیم... هردو آرزوی نویسنده شدن داشتیم...
من نوشته های اونو دوست داشتم و اون نوشته های منو....
چه بلایی سرمون اومد؟
یه موقع نشستم و نامه هامون رو پاکنویس کردم توی یک دفتر دویست برگ.....
چه کاری بود حالا!!!!
اما الان دلم میخواست کسی بود که براش نامه بنویسم....
برای یه آدم واقعی...
نامه های واقعی.... (اصراری به کاغذی بودنشون ندارم)
.
الان دلم نامه نگاری میخواد...
کسی که بتونم از همه چی براش بگم....
شاید باید یه وبلاگ باز کنم و توش نامه بنویسم ؟
من اعلام آمادگی می کنم واسه بده بستون نامه ای .
پاسخحذف