به شدت بلد نیستم آدمها رو درست تحویل بگیرم یا به قول نوازش روحی کنم.
بلد نیستم الکی تعارف کنم.
بلد نیستم به موقعش لبخند بزنم یا دو کلمه مهربون بگم.
بلد نیستم قشنگ باشم با آدمها.
هرچی هم همسر جان که نقطه ی مقابل منه برام توضیح میده و یادم میده باز یادم میره و شاگرد خنگی هستم.
این دیگه نمیتونه ژنتیکی باشه.
از خودم گه تر توی فامیل پیدا نمیشه.
بستگی داره آدمهای مقابلت ازت چه انتظاری داشته باشن ، من اونی که میخوام دارم از تو تحویل میگیرم بنابراین به رفیق من فحش نده ، بسیار هم آدم دوست داشتنی خوبیه .
پاسخحذف