وقتی وبلاگ مینویسم باید حواسم به این باشه که این که من الان حوصله م سررفته یا بامزگیم نمیاد یا دیشب دیرخوابیدم و .... واقعا به درد وبلاگ نمیخوره....
یعنی واقعا به درد نمیخوره ها!
خیلی خوبه یکی بتونه همه ی احساسات چرتش رو بنویسه ولی نه توی وبلاگ.
حالا اینکه یکی بیاد از حال خوبش بنویسه خیلی هم بد نیست.
بس که ملت حالشون بده یکی این وسط حالش خوب باشه شاید بتونه این خوب بودن رو سرایت بده. یه تاثیر کوچولوی مثبت داشته باشه.
بعضی نوشته ها حسی هستن و بعضی منطقی.
این که آدم حسی نویسی باشه بدیش اینه که گاهی که اون پایین ماییناست نباید بنویسه.
آدم منطقی نویس همیشه و در همه حال میتونه بنویسه.
چرا من انقدر در مورد نوشتن حرف میزنم؟